Iako se još uvijek ne zna što je točno dokrajčilo Slobu, francuski ministar vanjskih poslova, Philippe Douste Blazy, koji bi po defaultu trebao biti upućen, tvrdi da je riječ o prirodnoj smrti, što i jeste za pretpostaviti, pogotovo jer je Milošević bolovao od srčane hipertrofije zbog čega su njegova suđenja nerijetko odgađana. U nastavku, uz par komentara, saznajte tko je bio 'požarevački kasapin'

Zanimljivo je kako su i hrvatski predsjednik Stjepan Mesić i srbijanski ministar vanjskih poslova Vuk Drašković vrlo sličnim riječima komentirali Miloševićevu smrt. Otrpilike, i jednom je i drugom žao što pokojnik nije dočekao riječ pravde. S druge strane Miloševićevi socijalisti ponašaju se u skladu s očekivanim, tvrde da je 'Haški tribunal' ubio njihovog 'oca', misleći na činjenicu da mu nisu dopustili odlazak u Moskvu na liječenje, iako je i ruska Duma podržala zahtjev svoga nekadašnjeg poslušnika.

Najbolje će samog “kasapina” ukratko opisati kolege s poznatog B92 (doduše nešto šturije nego bi se od njih očekivalo), koji se hvale da su informaciju o Miloševićevoj smrti objavili čak prije, inače vrlo neinformirane Lupige, koja je unatoč svome hendikepu prva u Hrvatskoj prenijela vijest, sa samo osam minuta zaostatka za B92.

Ko je bio Slobodan Milošević

Slobodan Milošević rođen je u 20. avgusta 1941. u Požarevcu. Za predsednika Centralnog komiteta Saveza kominista Srbije izabran je 1986. na zalaganje Ivana Stambolića. 1990. osniva Socijalističku partiju Srbije, koja u decembru iste godine pobeđuje na prvim višestranačkim izborima. Krajem iste godine biva izabran za predsednika Srbije.

Slobodan Miloešvić bio je jedan od tri potpisnika, 1995, Dejtonskog sporazuma. Druga dva potpisnika, Franjo Tuđman i Alija Izetbegović, takođe su preminuli.

Za predsednika Jugoslavije prvi put je izabran 1997. U maju 1999, u jeku bombardovanja Jugoslavije, Luiz Arbur, tadašnja tužiteljka Haškog tribunala, saopštava da je pokrenut postupak protiv Slobodana Miloševića zbog ratnih zločina. Te godine, 10. juna, objavljujući kraj bombardovanja, Milošević čestita mir, najavljuje obnovu zemlje i obećava objavljivanje imena svih poginulih.

U julu 2000. raspisuje redovne savezne i prevremene predsedničke izbore za 24. septembar. Petog oktobra 2000. demonstranti zauzimaju Saveznu skupštinu i zgradu Radio-televizije Srbije, a 6. oktobra Milošević priznaje izborni poraz posle posredovanja Igora Ivanova, ministra inostranih poslova Rusije, i čestita pobedu Vojislavu Koštunici.

Prvog aprila 2001, posle dvodnevnog odbijanja da se odazove sudskom pozivu, preteći čak i oružanim otporom, Milošević, okružen porodicom i sledbenicima, prihvata sudski poziv i odlazi u istražni zatvor.

Autor je knjige Godine raspleta, prevedene na nekoliko stanih jezika.

Bio je rezervni kapetan JNA i nosilac Ordena rada sa srebrnim vencem i Ordena rada s crvenom zastavom, a 1994. je dobio i Orden Republike Srpske sa ogrlicom, Medalju Rige od Fere i Orden srpskog ratnika Društva za negovanje tradicija oslobodilačkih ratova do 1918.

Iz braka sa suprugom Mirom Marković, predsednicom JUL-a, ima kćerku Mariju i sina Marka.

Izručen je Haškom tribunalu 28. juna iste godine.